25 września ukaże się kolejne wydawnictwo krakowskiego zespołu Mord’A’Stigmata i zarazem pierwsza EPka grupy. Our Hearts Slow Down można już zamawiać w preorderze, został też udostępniony pierwszy z trzech utworów składających się na minialbum. Poniżej parę słów o wrażeniach po pierwszych – przedpremierowych – przesłuchaniach płyty… Uwaga, spojlery: tak, musicie poznać ten krążek i tak, jest świetny.
W dużym skrócie – grupa z Bochni jeszcze odważniej eksploruje rejony post metalowe, eksperymentuje z formą i bardzo efektywnie burzy schematy. No dobrze, ci słuchacze, którzy słysząc ostatni album Mord’A’Stigmata, Ansia, byli zauroczeni i natychmiast chcieli więcej, będą zakochani po uszy w tych trzech nowych kawałkach i pewnie nie będą tak mocno zdziwieni poziomem materiału. W pierwszym z nich – The Mantra of Anguish – mamy dużo rockowej motoryki, całkiem sporo melodyjnego riffowania i kilkuminutową codę. Napisałbym, że spacerockową, ale może lepiej nie szufladkować…? Przy okazji poprzedniej płyty istotnymi elementami stały się improwizacje i wprowadzenie transowego klimatu – przy względnie prostej muzyce takie zabiegi robią bardzo pozytywne wrażenie, pozwalając zatopić się w dźwiękach. Those Above, drugi numer na płycie, sprawia właśnie wrażenie bardzo improwizowanego i zarazem transowego kawałka, za sprawą powtarzanej (jak mantra…) frazy, od której tytuł wziął minialbum: our hearts slow down for those above. Tytułowa, ostatnia kompozycja, też wydaje się być zapisem improwizacji (rewelacyjne bębny!), z której powoli rodzi się wolny, mocno akcentowany linią basu riff gitarowy. Te trzy fragmenty tworzą smakowitą układankę, z którą najlepiej zapoznawać się w całości – wtedy można w pełni docenić wszystkie smaczki muzyki. Kilkanaście przesłuchań, a odkrywam je nadal…Czy to w ogóle wciąż jest black metal? Wydawałoby się, że w skostniałym gatunku, podobnie jak w thrash metalu, ciężko o innowacje, ale na szczęście pojawiają się nowe nagrania takich kapel, jak ta. Post black, awangardowy black metal, post metal – ilu słuchaczy i recenzentów, tyle określeń. Najważniejsze jednak, że z pozornie wyeksploatowanych elementów Mord’A’Stigmata wytworzyli własny, rozpoznawalny styl.
W dużym skrócie – grupa z Bochni jeszcze odważniej eksploruje rejony post metalowe, eksperymentuje z formą i bardzo efektywnie burzy schematy. No dobrze, ci słuchacze, którzy słysząc ostatni album Mord’A’Stigmata, Ansia, byli zauroczeni i natychmiast chcieli więcej, będą zakochani po uszy w tych trzech nowych kawałkach i pewnie nie będą tak mocno zdziwieni poziomem materiału. W pierwszym z nich – The Mantra of Anguish – mamy dużo rockowej motoryki, całkiem sporo melodyjnego riffowania i kilkuminutową codę. Napisałbym, że spacerockową, ale może lepiej nie szufladkować…? Przy okazji poprzedniej płyty istotnymi elementami stały się improwizacje i wprowadzenie transowego klimatu – przy względnie prostej muzyce takie zabiegi robią bardzo pozytywne wrażenie, pozwalając zatopić się w dźwiękach. Those Above, drugi numer na płycie, sprawia właśnie wrażenie bardzo improwizowanego i zarazem transowego kawałka, za sprawą powtarzanej (jak mantra…) frazy, od której tytuł wziął minialbum: our hearts slow down for those above. Tytułowa, ostatnia kompozycja, też wydaje się być zapisem improwizacji (rewelacyjne bębny!), z której powoli rodzi się wolny, mocno akcentowany linią basu riff gitarowy. Te trzy fragmenty tworzą smakowitą układankę, z którą najlepiej zapoznawać się w całości – wtedy można w pełni docenić wszystkie smaczki muzyki. Kilkanaście przesłuchań, a odkrywam je nadal…Czy to w ogóle wciąż jest black metal? Wydawałoby się, że w skostniałym gatunku, podobnie jak w thrash metalu, ciężko o innowacje, ale na szczęście pojawiają się nowe nagrania takich kapel, jak ta. Post black, awangardowy black metal, post metal – ilu słuchaczy i recenzentów, tyle określeń. Najważniejsze jednak, że z pozornie wyeksploatowanych elementów Mord’A’Stigmata wytworzyli własny, rozpoznawalny styl.
1 Reply to “Krótko: Mord’A’Stigmata – Our Hearts Slow Down (2015)”
Comments are closed.